Actieve Verstilling

We leven in een sneltreinvaart, de andere kant van de wereld ligt binnen handbereik, op iedere straathoek worden je de wildste ervaringen aangeboden. Alles is mogelijk, dus dan moet het ook, lijkt het wel.

Maar zit de diepgang in die spannende ervaringen, waar word je werkelijk diep geraakt als alles zo groot, veel en snel mogelijk moet? Want juist in vertraging en verstilling kom je een enorme diepgang en intensiteit tegen.

Wanneer je in een sneltrein langs een bos raast is het niet meer dan een groenbruine waas. Stap je uit en loop je rond dan voel je de wind, hoor je de bladeren ruisen, ruik je de bomen. En blijf je lang genoeg stilzitten dan komen er misschien zelfs vogels dichtbij die zich veilig genoeg voelen om in jouw aanwezigheid hun natuurlijke gedrag te vertonen.

Met deze puurheid maak je geen contact als je maar voortraast, daarvoor moet je die verstilling opzoeken. En wat geldt voor de vogeltjes in het bos, dat geldt ook voor de diepte van je eigen ervaring. Een diepte die zich met gemak laat overschaduwen door intense ervaringen en extreme gevoelens. Een diepte waarvoor je stil moet kunnen blijven staan in die intensiteit om te zien opkomen wat er achter ligt.

Een actieve verstilling, je moet er zelf bij aanwezig blijven, de vertraging komt niet vanuit verdoving, maar vanuit focus. Het gaat er niet om hoeveel je binnenkrijgt, maar hoe diep je het binnen kan laten zonder je erdoor te laten overweldigen.

Hoe diep laat jij je raken wanneer het werkelijk stil wordt?

Aandachtig aanwezig blijven wanneer de tijd verstilt, zorgt dat je ieder moment als tijdloos ervaart. Zo kom je binnen dat ene moment in contact met de naakte rauwheid van het leven, wat niet gevormd wordt door hoogte- en dieptepunten, maar door ontelbaar veel minieme sensaties, ademhalingen, prikkelingen.

Verstillend voel je steeds meer van die sensaties, word je bewust van de kleinste aanraking. En langzaam dringt dan het besef door hoe grenzeloos je sensitiviteit is, dat je oneindig ver door kan gaan die diepte in.

En op het moment dat je contact maakt met de subtielste lagen van je bestaan, opent er iets naar buiten, naar de volheid van de ervaring. Alsof de wereld zich binnenste buiten keert, je door een zwart gat getrokken wordt en even op twee plaatsen tegelijk leeft. In de diepste stilte die je in jezelf vindt, midden in de volheid aan ervaringen die het leven je biedt.

De inspiratie voor een mooie eerste stap in dit proces werd me een paar dagen geleden door een vriendin aangereikt. “Wees als een kat”. Katten zijn een prachtig voorbeeld van actieve verstilling, in alle rust met zichzelf, maar alert op hun omgeving, tegelijk flexibel en ontspannen, speels en meditatief.